Broze Botten bij Wielrenners: Versterk je Botgezondheid met Krachttraining bij Het Omnium

Onlangs heeft een artikel van NOS aan het licht gebracht dat veel wielrenners te maken kunnen krijgen met broze botten. Volgens een onderzoek uitgevoerd in het sportmedisch adviescentrum HAN SENECA is dit te wijten aan het gebrek aan (andere) vormen van beweging naast het fietsen.

Wielrennen is namelijk geen gewicht dragende sport. In combinatie met het streven naar een laag lichaamsgewicht kan dit leiden tot een lagere botdichtheid. Het gevolg hiervan is dat wielrenners een verhoogd risico hebben op botbreuken bij een valpartij. Het artikel op Sportzorg.nl benadrukt dit ook.

Het onderzoek toonde tevens aan dat wielrenners die in het verleden betrokken waren bij bot belastende sporten, zoals voetbal of turnen, sterkere botten hebben dan wielrenners die alleen maar op de racefiets hebben gezeten. Het vermijden van vroegtijdige specialisatie en het beoefenen van sporten die de botten belasten, zoals hardlopen en/of krachttraining, worden daarom sterk aanbevolen.

Om de verminderde botdichtheid en het risico op botbreuken te voorkomen, is het dus belangrijk om naast het fietsen ook andere vormen van beweging te beoefenen. Heb je je ooit afgevraagd hoe je dit het beste kunt aanpakken? Dan is het wellicht een goed idee om een proefles te nemen bij Het Omnium. Wij bieden namelijk speciale krachttraining voor wielrenners aan.

Een verminderde botdichtheid met het bijkomende risico op botbreuken wil je natuurlijk voorkomen. Dit kan dus door naast het fietsen ook aan andere vormen van beweging te doen.
Benieuwd hoe je dit in kan vullen? Overweeg dan eens om een proefles te nemen bij Het Omnium. Wij bieden namelijk krachttraining voor wielrenners aan.

Wil jij jouw hardloopprestaties naar een hoger niveau tillen? Wil je sneller en sterker worden tijdens de Menzis 4 Mijl van Groningen, of zelfs deze afstand zien als een opmaat naar nog grotere uitdagingen? Dan hebben wij dé perfecte gelegenheid voor jou!

Op 4 juli organiseren De Menzis 4 Mijl van Groningen en Het Omnium een inspirerende en informatieve themabijeenkomst, speciaal voor ambitieuze hardlopers zoals jij. Deze avond staat volledig in het teken van het verbeteren van jouw hardloopprestaties, waarbij experts op het gebied van sportgeneeskunde, podologie, voeding en fysieke training van Het Omnium jou van waardevolle inzichten zullen voorzien.

In een levendige talkshow-setting zal een enthousiaste host de professionals interviewen, waarbij zij hun kennis en ervaringen delen om jou te helpen je doelen te bereiken. Je krijgt de unieke kans om vragen te stellen aan deze deskundigen en daarnaast is er ruimte voor interactie met het publiek, zodat je kunt leren van mede-hardlopers en hun ervaringen.

Wil je hier nu bijzijn? Dat kan, maar wees er wel snel bij want er zijn maar 50 plekken beschikbaar. Inschrijven kan via: https://www.eventbrite.nl/e/tickets-themabijeenkomst-hardlopen-4-mijl-en-verder-653961234657

De grote dag!

Daar gaan we dan onze vader brengt ons naar Leeuwarden waar we maandag in kunnen checken op onze slaapboot de In Dubio. Genoeg schoenen mee, droge sokken en kleding voor alle weersomstandigheden en de poncho niet te vergeten.

Nadat we ons geïnstalleerd hebben in onze 2 persoons hut, kunnen we genieten van een heerlijk diner in de 11 stedenhal (hoe toepasselijk!). Bij terugkomst op de boot kennis maken met onze bootgenoten. En dan bijna bedtijd. Kleding alvast klaar leggen, wat doen we aan? Lange broek/korte broek haha iets met keuze stress. Dinsdagochtend gaat de wekker om 5.30 uur, eigenlijk niet nodig om deze te zetten want we waren allebei van te voren al wakker.  Toch voor de lange broek gekozen, shirt met korte mouw en een jasje erover. Elke ochtend kunnen we ontbijten dichtbij de boot in de buurt en ook daar ontvangen we een lunchpakket, ideaal.

Daar gingen we dan. Om 7.00 uur werden we welkom geheten door de voorzitter van de 11steden wandeltocht en het Friese volkslied werd gezongen. Zullen we die aan het eind van de week ook kennen?

De eerste dag was regenachtig, behoorlijk. Dus veel de poncho gedragen en natte voeten (gelukkig waren we daarin niet de enige). Na dik 49 km op de teller kwamen we aan in Sloten. Zo de eerste (zware) dag zat erop. Geen blaren voor ons gelukkig. Wel veel medelopers die daar hinder van ondervonden. Gelukkig was de verzorging prima geregeld. Ook onderweg stonden de vrijwilligers klaar met bouillon, oranjekoek en niet te vergeten dropjes.

Dag 2 weer vol goede moed op pad. Deze keer van Sloten naar Workum. Wat zal het weer vandaag gaan doen? En ja vandaag toch ook weer een bui (met hagel) op de kop gehad. Onderweg was de organisatie ook weer volop aanwezig. Van bouillon, tot blaren prikkers, oranjekoek en verkeersregelaars. Super geregeld. Onderweg de stadjes Stavoren en Hindeloopen aangedaan. Hier zaten de stempelaars in klederdracht. Leuk om te zien. Ook dag 2 weer goed doorgekomen.

De derde etappe van de 11 stedenwandeltocht gaat van Workum naar Franeker. In Bolsward zijn we even gestopt. Mijn scheenbeen rechts en enkel vonden het niet meer zo leuk. Daar maar even mijn onderbeen getaped om iets meer te ondersteunen. Ook ons tempo maar een stukje naar beneden. We moeten immers nog 2 dagen hierna en die willen we graag samen uitlopen. Het was voor mij een pittige derde dag maar ik heb de finish gehaald. Toch ook maar even gebruik gemaakt van de aanwezige masseurs om te kijken of zij ervoor konden zorgen dat mijn rechter scheen/enkel iets minder gevoelig zou zijn.

Dag 4 Het schiet al mooi op. Vandaag gaat de tocht van Franeker naar Dokkum. Mooi afwisselende route, veel bruggetjes. Ja ook die bekende in Bartlehiem (we waren zo snel dat we zijn vergeten een foto te maken). Harde wind maar verder is de poncho in de tas gebleven. Deze dag ging voor mij gelukkig weer wat makkelijker. Claudia vond dit de zwaarste dag. Zij had af en toe wat last van de hielen en daar ook aan een kant een blaartje opgelopen. Daar had ze gelukkig niet veel hinder van. Toen we in Dokkum aankwamen zaten er bekenden op het terras: Anko en Gwen! Erg leuk!

Dat was dag 4. Nog 1 te gaan. De laatste etappe gaat van Dokkum naar Leeuwarden en is 28 km. Op deze zaterdagochtend sluit ons jongste zusje Jolanda aan. We hebben er zin in. Ook vandaag moest de poncho nog even weer tevoorschijn komen maar dat mocht de pret niet drukken. Onderweg werden we weer goed verwend. Ook “de dropjes oma” was weer van de partij. De laatste kilometers vlogen voorbij. Rond 12.30 uur kwamen we aan in Leeuwarden waar een heel ontvangst comité voor ons aanwezig was. Dave, Milan, Loïs, Anko, Gwen en Toon. Fijn dat jullie er waren. En jaaaa over de finish. Na ongeveer 207 km te hebben gelopen via de 11 steden in Friesland kwamen we trots over de finish! Ons sportieve doel bereikt.

Het was absoluut de moeite waard. Erg leuk om met de andere wandelaars (Nederlanders, Belgen, zussen, vrienden, loopmaatjes, broers, vader en zoon, individuen, mannen met rokjes en ga zo maar door) te kletsen over doelen, ambities, andere wandelingen/ uitdagingen, noem maar op. Ook onze bootgenoten hebben de week tot een succes gemaakt, we hadden een mooi gemêleerd gezelschap op de in Dubio. Het was een knusse loop. Met uiteraard lange stukken weiland maar ook prachtige stadjes. Leuk voor de afwisseling haha. De hele week met “waaihaar” gelopen vanwege de wind maar 30 graden was ook pittig geweest.

En nu…….

Eerst thuis opruimen hè Claudia! En dan op naar een nieuwe uitdaging!!!

Sportieve groetjes

Miranda & Claudia 

Daar gaan we dan!

Ja de trainingen zitten erop. Klaar voor de grote uitdaging (hopen we).

We hebben nog een training van 2 dagen achter elkaar gedaan. Eerste dag op naar Ter Apel waar we een stukje van het Westerwoldepad zijn gaan lopen. We wilden ongeveer 30 km gaan doen.

Tja en toch zo af en toe raken we de weg kwijt. Of dat nou door het kletsen komt of doordat er hard gewerkt wordt in het Bos? We zaten al bijna in Duitsland. Toch een stukje van de route afgeweken.

Uiteindelijk in het mooie Sellingen terecht gekomen waar we fijn werden ontvangen bij het Hof van Sellingen eerst een heerlijk glas water en daarna een kopje koffie na ongeveer 15 km wandelen. Toch de schoenen even uit want we hadden allebei wel wat zand verzameld.

Het was een wat warmere dag maar het lopen ging prima. We hadden 35.5 km op de teller toen we weer bij de auto aankwamen.

De volgende dag zijn we vanuit Hoogeveen vertrokken. Vol goede moed naar het NS station om daar 2 ANWB routes te gaan volgen zodat we op ongeveer 35 km uit zouden komen. Gelukkig geen pijntjes van de dag ervoor. De route waar we aan begonnen ging over het spoor maar helaas voor ons waren er werkzaamheden aan het spoor we konden dus niet de route vervolgen. En nu? Gelukkig heeft de ANWB meerdere routes uitgestippeld die goed bewegwijzerd zijn. We zijn  “naar Siberië gelopen en weer terug”. Daarna hebben we de “Echtener Esch” gedaan. Mooi afwisselende routes. De route begon verhard maar al snel liepen we in het gras. Het grote nadeel van de schoenen die we dragen is dat ze niet waterdicht zijn. Droge sokken mee is dus verstandig. In de loop van de (tweede) dag begon Claudia haar rechter hak weer iets te vernemen en ik mijn kleine teentje links. Ik had de eerste dag met compressiesokken gelopen. Ik denk dat die bij mijn teentjes toch iets te strak hebben gezeten. Wel prettig voor de kuiten. Wandelwol gaat dus ook niet ontbreken in onze rugtas. Dit om toch drukplekken/wrijving te voorkomen.

Na deze 2daagse stond er nog 1x een 30 km op het programma. Deze konden we niet samen trainen dus heb ik Anko (partner) meegenomen voor een tocht van 30 km en Claudia is op stap geweest met Jolanda (een ander zusje). We zijn allebei weer wat wijzer geworden van de laatste lange afstand. Ik heb veel last van mijn linker kuit gehad. Wellicht liep Anko toch iets sneller dan ik normaal met Claudia doe. Hopelijk op tijd hersteld voor de 11stedentocht. Claudia heeft wat blaren opgelopen rond de hiel. Wellicht gaat ze op voorhand de hiel intapen om dat te voorkomen. Haar training was op een warme dag. Ook dat maakt wel verschil.

Op naar de 11stedentocht. Maandag 23 mei gaan we inschepen in Leeuwarden om daar dinsdag 24 mei om 7.00 uur fris en fruitig aan de start te staan. We hebben er zin in! Volgens mij hebben we er alles aan gedaan om ons zo goed mogelijk voor te bereiden.

Hopelijk kunnen we jullie de volgende keer vertellen dat we een elfstedenkruisje in de wacht hebben gesleept!!!

11 stedengroetjes

Miranda & Claudia

Iets met voeten…….

In de voorbereiding naar de 11stedentocht hebben we inmiddels allerlei onderzoeken/afspraken gehad. Maar een hele belangrijke is nog niet aan bod gekomen.

De voetencheck!!! Onze voeten zijn de basis van ons hele lichaam. Zeker met zo’n enorme inspanning goed om eens door de experts te laten kijken naar onze voeten. Wellicht is er een afwijkende voetstatiek zichtbaar. 

Claudia en ik samen op pad naar Schutrups. Zelf ben ik ook register (sport) podoloog maar mijn eigen voeten bekijken is toch lastig. Ben niet zo lenig denk ik. Tevens wordt onze houding meegenomen tijdens de check. Ik bij Erik op bezoek en Claudia bij Bas.

Eerst maken we een statische scan waarbij heel goed de drukverdeling bij beide voeten te zien is. We hebben allebei een wat hollere voet, waarbij Claudia wat meer druk op de voorvoeten heeft en ik iets meer op de hielen. Bij mij is tijdens het onderzoek ook een kleine scheefstand zichtbaar.

Dat wist ik natuurlijk al. Maar aangezien ik verder geen rug/heupklachten heb doen we daar verder niks mee.

Ook voetverzorging is een aandachtspuntje voor iedereen. Laatst zei iemand tegen mij dat hij dacht dat een bezoek aan de pedicure alleen voor mensen was die niet meer hun eigen nagels konden knippen maar zo is het niet. De pedicure is bv in staat om eelt op een juiste manier weg te halen, de juiste hoeveelheid zodat de huid niet te dun wordt, de nagels op de juiste manier te knippen en ga zo maar door. We hebben dus ook een bezoek gebracht aan Ingrid (de pedicure die elke dinsdag, elke donderdag en zaterdag om de week bij Schutrups aanwezig is). 

Bij ons beide heeft ze eelt weggehaald bij Claudia iets meer onder de voorvoet en bij mij iets meer rondom de hielen.  Dat stukje extra druk wat ook al zichtbaar was op de statische scan bij de voetencheck. Voor Claudia ook nog de winkel in geweest om toch nog nieuwe schoenen aan te schaffen. Op de Adrenaline van het merk Brooks die ze nu heeft, heeft ze al flink wat km gemaakt. Zowel hardloop als wandel. Zij heeft nu gekozen voor de Lomer lage wandelschoen, dit is een waterdichte lichte wandelschoen en ook de opvolger van de Adrenaline van Brooks heeft ze er weer bij aangeschaft. Hier moet ze de tocht mee uit kunnen lopen!

Ook moest er gewandeld worden uiteraard, 50 km stond op het programma. We hadden bedacht om vanuit Erica op pad te gaan, in Sleen een stukje van het Pieterpad te gaan doen tot Schoonloo en vanuit daar weer richting Borger/Exloo en dan de “taxi” naar huis te nemen.

Mooi op tijd beginnen want 50 km is best een afstand. Om 6.30 uur zijn we vertrokken. Het was lekker weer. Niet te warm. Claudia een rugzak om en ik een heuptasje. Deze gevuld met broodjes, drinken, tomaatjes, banaan en mueslirepen. Claudia op de adrenaline van Brooks en ik op de Kawana van Hoka.

Via een omweg zijn we naar Sleen gelopen. Tja en wanneer ga je dan pauze houden op zo’n afstand?  Toen we ah Pieterpad begonnen zaten we inmiddels op zo’n 19 km. We hebben onderweg besloten om van de route af te gaan en in Schoonoord te gaan pauzeren. Daar hadden we inmiddels ongeveer 26 km in de benen. Daarna toch besloten niet weer het Pieterpad op te pakken anders zouden we eigenlijk te ver van huis op 50 km uitkomen. Ook voor onze taxi prettig om niet te ver te hoeven rijden. Iets anders bedacht dus. Plannen zijn er om gewijzigd te worden toch? En zo flexibel als wij zijn….

Via Ellertshaar richting Eesergroen, Odoorn en finishen in Klijndijk. Na de eerste pauze konden we goed weer op gang komen. Ellert en Brammert zijn we onderweg naar Ellertshaar nog tegen gekomen. Na ongeveer 37 km zijn we even weer gaan zitten. En zeker vernamen we onze benen en voeten. Na deze stop hadden we ook echt tijd nodig om de boel weer een beetje gesmeerd te krijgen. We twijfelden dan ook of we nog een keertje zouden gaan zitten. We zijn uiteindelijk doorgelopen naar ons pick-up punt. We waren bang dat we anders niet meer vooruit kwamen. Om 16.30 uur kwam Gwen voorrijden, bedankt hiervoor en heeft ons na 51.5 km weer lekker thuisgebracht. Onderweg steeds na ongeveer een uurtje iets gegeten of gedronken. Dat voelde prima. Geen van beiden hadden we blaren. Claudia wel rechterhak wat pijnlijk en mijn voeten waren vooral aan de bovenzijde wat rood geworden (of had ik nou de dagen ervoor teveel in de zon gezeten?)

Deze kunnen we afvinken op ons trainingsschema, blij mee dat dit goed is gegaan. Binnenkort nog een 2 daagse op het programma  waarbij 70 km verdeeld over de 2 dagen gaan lopen. Dan zit ons trainingsprogramma er bijna op. Dat betekend dus ook dat we er bijna klaar voor zijn.

Wandelgroetjes

Miranda & Claudia

P.S. Nog 1x een blog voor de tocht en uiteraard nog 1x de afterblog!!!

Wat gaat de tijd snel!!

Nog maar een paar weken en dan gaan we de 11 stedentocht lopen. Dinsdag 24 mei staan we in Leeuwarden aan de start.

Gaan we het redden? Wat voor weer zal het zijn? Zullen we blaren krijgen? Hebben we genoeg getraind?

Best wel wat vragen die door je hoofd spoken wanneer “het grote moment” nadert.

Daarom zijn we ook nog in gesprek geweest met Sten Dallinga van Innergy Performance Coaching. Hij is sportpsycholoog in het Omnium in Groningen.

Hij heeft ons de volgende tips gegeven:

Het is interessant om te kijken hoe je omgaat met blessures. Blessures werpen je terug in je progressie en verwijderen je van je uiteindelijke prestatiedoel: de gewenste afstand of tijd die je wilt lopen. Het kan voelen alsof je enorm wordt teruggeworpen. In dat geval is het goed om te beseffen dat gevoelens van frustratie er mogen zijn. Stel weer kleinere doelen die haalbaarder zijn, om je motivatie te herwinnen. Ook wanneer je angstiger wordt na blessures, kan het helpen om kleinere prestatiedoelen te stellen. Zo herwin je weer wat vertrouwen. Vertrouwen komt pas nadat je iets hebt bereikt, niet ervoor.

Wat betreft het behouden van je motivatie kun je ook doelen stellen. Het is slim om dit te koppelen aan waarden: waarom doe je het. Wat vind je belangrijk? Gezondheid, uitdaging, in de buitenlucht zijn, het gezamenlijk doen etc. Dat kan verschillen per persoon. Kijk daarom wat waardevol voor je is, naast de prestatie die je probeert te halen.

Ten derde helpt het om je voor te bereiden op scenario’s. Slecht weer, pijntjes, kleding dat niet goed zit, vermoeidheid etc. Wanneer je van te voren een plan B hebt gemaakt, geeft dit meer vertrouwen en houvast. Dit doen wedstrijdsporters ook; als we een snelle tegengoal krijgen dan geven we de eerste 5 minuten weer extra energie bijv. Hierdoor kom je niet snel voor verrassingen te staan, en handel je sneller op het moment dat het ‘mis’ dreigt te gaan.

Gemotiveerd zijn we in ieder geval, blessures blijven hopelijk achterwege. We handballen ook allebei maar de competitie is afgelopen dus we kunnen ons nu op alleen het wandelen focussen.

Afgelopen weekend zijn we op “hoogte stage” in Winterberg geweest. Het wandelen is daar toch wel iets anders dan bij ons. We hebben ons programma daarom toch maar iets aangepast. Het was een familie uitje en er stonden dus ook andere sportieve dingen op het programma. (op het terras zitten o.a.)

Aankomende zondag gaan we hopelijk de 50 km aantikken. Benieuwd hoe dat gaat. Goed voor ons vertrouwen om die af te kunnen vinken.  Hopelijk goed weer dan kunnen we meteen testen of een rugzak te combineren is met een hemdje of dat we toch beter een t-shirt kunnen dragen. De volgende keer krijgen jullie het antwoord!

Groetjes Miranda & Claudia

P.S. Tips en ervaringen blijven welkom via miranda@schutrups.nl

We gaan op reis en nemen mee…….

Zoals eerder aangegeven hebben we zelf een trainingsprogramma opgesteld. Aangezien iedereen anders is wat basisconditie betreft en lichaamsbouw wilden we natuurlijk graag weten of we zo voldoende km maken.

Samen met Jan Arend (Fysiek trainer werkzaam bij MCZ) hebben wij onze voorlopige planning doorgenomen. Daar heeft hij zeker nog iets in aangepast. Het is belangrijk om volume op te bouwen maar tevens ook rust te nemen. Ons schema is nu opgebouwd in periodes van 3 weken.

  1. Intensieve week
  2. Volume opbouwen
  3. Herstel/rustige week

Tijdens de intensieve week trainen we een aantal lange afstanden. De week daarna wat minder lange afstanden maar nog wel het volume opbouwen en dan een week “rust” (wel wandelen maar dan blijven de afstanden onder de 10 km). Opbouwen is goed maar ook moet je lichaam tijd hebben om te herstellen. De aankomende 3 weken zien er als volgt uit:

Intensief: dinsdag 10 km, vrijdag 30 km, zaterdag 40 km en zondag 5 km (totaal 85 km)

Volume: woensdag 5 km, donderdag 5 km en zaterdag 50 km (totaal 60 km)

Herstel/rust: maandag 8 km, donderdag 10 km en zondag 10 km (totaal 28 km)

Dit zijn al hele afstanden. Maar voor je het weet is het ook al zover!

Laatst hebben we 2 etappes van het Pieterpad gelopen. Mooi uitgezette routes. Op ons programma stond 40 km die dag. Om 8 uur heeft onze taxichauffeur Dave ons afgezet in Sleen, de plek waar we gingen beginnen. Route werd duidelijk aangegeven. Heel afwisselend gelopen verhard/onverhard. We werden nog ingehaald door 2 mannelijke hardlopers. Wij waren natuurlijk nieuwsgierig…. ”Doen jullie ook het Pieterpad?” En ja hoor, zij gingen die dag geen 2 maar 3 etappes volbrengen, en wij al denken dat wij goed bezig waren! Leuk om te zien hoe een ieder zijn of haar (sportieve) doelen heeft.

We hadden een goed gevulde rugtas mee voor de 40 km die we moesten volbrengen.

Eigenlijk wisten we geen van beide wat belangrijk is om mee te nemen voor zo’n lange training. Ook richting de 11 stedentocht wel belangrijk om hier wat voorbereiding in te treffen. Dat hebben we gedaan door met Leonie van TOP diëtisten (in het omnium) in gesprek te gaan. Zij heeft voor ons een aantal producten/adviezen opgeschreven waar we mee aan de slag kunnen.

Een goede basisvoeding is al het halve werk. (Dat lukt ons aardig denk ik)

Voldoende drinken altijd belangrijk, niet alleen water maar ook isotone sportdranken, volkoren producten zoals een belegd broodje. Koolhydraatrijke voeding zoals bijvoorbeeld een banaan en kwark doen het ook altijd goed. Uiteraard zoeken we de dingen die we zelf ook nog een beetje lekker vinden want daar word je blij van! (Ook niet geheel onbelangrijk).

Het was een heerlijke dag. Het ging goed bij ons allebei. Om 16.00 kwamen we aan in Hardenberg. Daar zijn we met de trein naar Nieuw Amsterdam gegaan waar onze taxichauffeur ons stond op te wachten zodat we niet weer van Nieuw Amsterdam naar Erica moesten lopen! Onze dank hiervoor.  

Tot de Volgende!!

Wandelgroetjes van Miranda & Claudia

P.S. Wist je dat je ook 1 dag mee kunt lopen met de 11stedentocht?

De winterspelen zijn voorbij. Voor sporters zit een 4-jarige cyclus er weer op. Er is tijd om blijdschap of teleurstelling een plek te geven en tot rust te kunnen komen. Een deel van de sporters ervaart deze periode echter als onprettig. In de media wordt dit ook wel de post Olympics blues genoemd. Een periode van leegte en somberheid. Sporters bereiden zich volledig voor op de Olympische Spelen, maar niet op de periode daarna. Dat is goed te begrijpen, maar volgens deskundigen een reden tot zorgen.

Voor Olympiërs zijn de spelen de levenslange droom die ze hebben. Een droom die voor sommigen een nachtmerrie kan worden. Het gevoel gefaald te hebben kan ontstaan. Sporters geven ook aan  het gevoel te hebben een ‘product’ te zijn. Alsof ze alleen gemaakt zijn om medailles te winnen. Daardoor voelen ze zich niet altijd meer gezien als mens. Dit staat bekend als ‘mechanical dehumanisation’: Het gelijk trekken van lichamen met machines. Er is geen ruimte voor emoties of warmte. Dit geeft behoorlijk wat druk voor de sporters. Alleen medailles tellen, overige prestaties tellen niet mee. Na de Spelen kunnen ze geconfronteerd worden met teamgenoten die wel bejubeld worden door de media, terwijl ze zelf achter het net visten. Natuurlijk, niet alle sporters zullen dit zo beleven.

Sporters worden klaar gestoomd om te winnen, maar niet om met de winst of het verlies om te gaan. In een onderzoek werden de sporters zelf gevraagd wat zij nodig hebben als de Spelen voorbij zijn. Sociale steun is belangrijk in deze fase. Helaas kampen coaches, stafleden en andere sporters in deze fase ook vaak met vermoeidheid, zijn niet beschikbaar of hebben zelfs een burn-out. Een suggestie die wordt gedaan is het opzetten van peer-groups, groepen waar sporters met elkaar kunnen bijpraten en elkaar kunnen steunen. Sportpsychologen zijn hier niet altijd nodig of beschikbaar; maar kunnen wel een rol spelen. Een kritiekpunt van sporters is wel dat de sportpsycholoog onafhankelijk moet zijn. Sommige sporters nemen een eigen sportpsycholoog in de hand zodat vertrouwelijkheid gewaarborgd blijft. Informele steun kan ook voldoende zijn.

Voor sporters lijkt het dus van belang te zijn dat ze gezien worden als mens en niet als ‘medaille’ machine. In de ogen van de media, maar ook in die van naasten.

Bradshaw, H., Howells, K., & Lucassen, M. (2021). Abandoned to manage the post-Olympic blues: Olympians reflect on their experiences and the need for a change. Qualitative Research in Sport, Exercise and Health, 1–18. https://doi.org/10.1080/2159676x.2021.1993974


Wie ben je?

Mijn naam is Pierre Semudenge. Ik ben voetballer en Dream Coach.

In de loop der jaren ben ik meer en meer gaan inzien dat mentale kracht allesbepalend is voor fysiek kunnen. Om deze reden heb ik de afgelopen jaren mentaal de blauwdruk gecreëerd om de beste versie van mezelf te bouwen. Om hiermee uit te groeien tot de best mogelijke voetballer die ik kan worden.

Naast mijn passie op het veld, heb ik een tweede passie: het op en naast het veld begeleiden van jeugdspelers door middel van mentale en fysieke coaching, om zo ook hun maximale potentie te kunnen verwezenlijken. Als Dream Coach verbind ik  de fysieke voetbaltraining met de persoonlijke ontwikkeling van het kind. Door deze twee elementen te verbinden, zul je zien dat het kind door de juiste mentale focus efficiënter zal zijn en de gewenste resultaten beter en sneller behaald zullen worden.

Het dag in dag uit progressie boeken voor het behalen van mijn doelstellingen als voetballer en als Dream coach de droomdoelen van mijn spelers waarmaken, daar draait het om voor mij.

Waar je kom je vandaan in je sportcarrière?

Ik heb de voetbal jeugdopleiding doorlopen binnen FC Groningen. Ik maakte mijn debuut als senior speler in de hoofdmacht van Be Quick 1887 onder leiding van trainer/coach Marcel Groninger. Daarna voetbalde ik in het buitenland, de VS en Roemenië als prof.

Waar sta  je nu?

Vandaag voetbal ik in het eerste elftal bij Be Quick 1887.

Waarom ben je in het Omnium?

Ik ben in het Omnium voor extra begeleiding gericht op prestatieverbetering. Ik heb naast het veld de juiste mentale voorwaarden geschapen voor het leveren van topprestaties. Binnen het Omnium sla ik de brug tussen mentaal en fysiek presteren door samen met de juiste experts, zoals Jan Arend Vredeveld van MCZ, te werken aan mijn fysieke doelstellingen.

Hoe helpen ze jou verder?

Het is altijd fijn binnenkomen in het Omnium. Daar ontmoet ik veel toffe mensen, spelers en staf met wie ik eerder ook heb samengewerkt als speler van FC Groningen. De  bewegingswetenschapers, inspanningsfysiologen en fysieke trainers van MCZ binnen het Omnium helpen mij met het verbeteren van mijn fysieke prestaties. Concreet, we trainen wekelijks aan mijn fysieke doelen voor het behalen van mijn droomdoel en het leveren van topprestaties op het veld.

In het programma ‘Iedereen topsporter’ benaderen wij jouw doelen zoals die van een topsporter. Een topsporter richt zijn leven zo in dat hij of zij optimaal kan presteren om de gewenste doelen te behalen. De juiste voeding, beweging, ontspanning, faciliteiten, omgeving en ga zo maar door.

Wat doe jij om jouw doelen te behalen? En wat betekent optimaal presteren voor jou? Optimaal presteren is voor iedereen anders. Denk bijvoorbeeld aan een goede ouder zijn, een uitmuntende werknemer of een fit en gelukkig mens. Waarom zou je niet net als topsporters alles uit de kast halen om zo optimaal mogelijk te presteren (/te leven)? Het ‘Iedereen topsporter’ programma helpt jou je doelen te behalen. Met de focus op zowel de fysieke als de mentale gesteldheid komen de volgende aandachtsgebieden aan bod:

  • Juiste voeding
  • Voldoende ontspanning en slaap
  • Voldoende, en op een passende manier, bewegen
  • Faciliterende omgeving

Hoe het programma er precies uit ziet, hangt af van jouw doelen. Iedere deelnemer begint in ieder geval met een screening om het doel en de mogelijkheden om dit te bereiken helder te krijgen. Daarna volgt een plan van aanpak, volledig toegespitst op jouw wensen. Het gaat immers om jouw beeld van optimaal presteren. Mogelijke betrokken disciplines zijn een diëtiste, fysiotherapeut, psycholoog, sportarts en/of podoloog. Centraal in het programma zijn de terugkomende gesprekken met de leefstijlcoach, die samen met jou je leefstijl gaat managen.

Ben jij nieuwsgierig geworden? Of heb je nog vragen? Neem vrijblijvend contact op met onze leefstijlcoach door een mail te sturen naar: b.gritter@hetomnium.nl.