Na een langdurige blessure had ik veel moeite om weer met vertrouwen op het veld te staan. Dit speelde zowel lichamelijk (bang om opnieuw geblesseerd te raken) als prestatiegericht (angst om niet meer zoals voorheen te kunnen voetballen). Hierdoor was ik tijdens het voetballen bijna niet meer met het spel zelf bezig, maar was ik constant in mijn hoofd bezig met de fouten die ik maakte en vermeed ik onbewust bepaalde dingen uit angst om weer geblesseerd te raken. Mijn trainer raadde mij in een gesprek destijds aan om eens contact te zoeken met een sportpsycholoog voor mentale begeleiding bij mijn blessure. Vanuit hier heb ik toen deze keuze gemaakt.

Het gaan naar de sportpsycholoog in Het Omnium heb ik erg positief ervaren. Ik kon mijn verhaal kwijt, zonder dat de sportpsycholoog hier een oordeel over had. Daarnaast was niets fout en wilde hij je met alles helpen. Hierdoor voelde het voor mij vertrouwd om eerlijk mijn gehele verhaal te doen. Doordat ik dit gevoel vanaf het begin had, zag ik ook sneller verbetering in de dingen waarmee ik worstelde. 

Ik merk dat ik anders naar mijn gedachten ben gaan kijken. Als ik een fout maakte (in zowel sport, dagelijkse leven en werk) kon ik daar heel erg in blijven hangen. Door mijn bereidheid te trainen kan ik beter mijn gedachten ‘bedanken’ en doorgaan met wat ik zelf graag wil zonder in die gedachten te blijven hangen. Hierdoor ervaar ik meer rust en plezier in de dingen die ik doe.

Voetbalster